-
1 zetrzeć
pf — ścierać impf (starł, starli — ścieram) Ⅰ vi 1. to wipe [sth] off [tablicę, kurz, wodę]; to wipe [sth] away [łzy]- zetrzeć coś gumką to rub sth out GB, to erase sth- starłam sobie skórę na pięcie my shoes rubbed my heel raw- zetrzeć plamę z ketchupu/kawy to remove a ketchup/coffee stain- zetrzeć szminkę z ust to wipe one’s lipstick off (one’s lips)2. (zmiażdżyć) to pulverize- zetrzeć coś na tarce to grate sth- starty ser grated cheese3. przen. (zniszczyć kogoś) to pulverize- starli nieprzyjaciela w proch they pulverized the enemyⅡ zetrzeć się — ścierać się 1. (zniknąć) to be worn away, to be rubbed out a. off- napis się zupełnie starł the inscription’s completely worn away2. (natrzeć na siebie) to clash (z kimś with sb) 3. książk. (posprzeczać się) to clash- ostro starli się w dyskusji the two of them clashed head-on during the discussion* * *The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zetrzeć
См. также в других словарях:
nacierać się – natrzeć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nacierać czymś siebie, swoje ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nacierać się olejkiem do opalania. Natrzeć się maścią. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zetrzeć — dk XI, zetrzećtrę, zetrzećtrzesz, zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy ścierać ndk I, zetrzećam, zetrzećasz, zetrzećają, zetrzećaj, zetrzećał, zetrzećany 1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim,… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
naskoczyć — dk VIb, naskoczyćczę, naskoczyćczysz, naskoczyćskocz, naskoczyćczył naskakiwać ndk VIIIb, naskoczyćkuję, naskoczyćkujesz, naskoczyćkuj, naskoczyćiwał 1. «skoczyć, wpaść na kogoś lub na coś; natrzeć, uderzyć» Walczący naskoczyli na siebie. 2. «o… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
